Το ούζο και τα μεζεδάκια του

Το ούζο στους περισσότερους από εμάς φέρνει στο μυαλό, εικόνες απέραντου γαλάζιου και γραφικών λιμανιών. Η γεύση του εύκολα συνδυαζόμενη με τη θάλασσα, φλερτάρει με το γλυκάνισο, με την αρμύρα και τις θαλασσινές λιχουδιές και ταξιδεύει όποιον το γεύεται σε μια πραγματικότητα αυστηρά Ελληνική. Έτσι η ευδιαθεσία της παρέας συναντά την απόλαυση ,μέσα από την γλυκύτητα μιας γεύσης που μας οδηγεί σε μνήμες καλοκαιρινές. Το ούζο το γνωρίσαμε από τους μικρασιάτες πρόσφυγες αποσταγματοποιούς. Ιδιαίτερες πατρίδες του θεωρούνται η Λέσβος και η Χίος, αλλά μακρόχρονη παράδοση έχει και η Βόρεια Ελλάδα.

Τα βασικά συστατικά του ούζου είναι η αλκοόλη (καθαρή αλκοόλη 96% vol, γεωργικής προέλευσης από την απόσταξη σιτηρών, σταφίδας και κυρίως μελάσας) και οι αρωματικοί σπόροι οι οποίοι δίνουν τις διαφορετικές γεύσεις.

Επίσης, ανάλογα με τη «συνταγή», προστίθενται και άλλα βότανα, όπως η κανέλα, η μέντα, το τζίντζερ, η ρίζα αγγελικής, το γαρίφαλο, το φλαμούρι, αλλά ακόμη και φλούδες από πορτοκάλι, νεράντζι, μανταρίνι ή λεμόνι.

Ένα ποτηράκι ούζο έχει 120-150 θερμίδες. Η θερμιδική διαφορά εξαρτάται από τους αλκοολικούς βαθμούς του αποστάγματος όσο υψηλότεροι οι βαθμοί τόσο περισσότερες οι θερμίδες.
Τα οφέλη στην υγεία μας
Σε σχέση με οποιαδήποτε άλλα αλκοολούχα ποτά σε μικρές δόσεις (1-2 ποτηράκια) το ούζο, το τσίπουρο και το κρασί παρέχουν οφέλη στην υγεία.

Το ούζο «ανοίγει» την όρεξη χάρη στην ανηθόλη, το αιθέριο έλαιο του γλυκάνισου, που περιέχει. Το γλυκάνισο, που δίνει τη χαρακτηριστική γεύση στο ούζο, θεωρείται ότι βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου των τροφών. Επίσης, κατευνάζει τις συσπάσεις του εντέρου, ενώ έχει και ήπια αντιπαρασιτική δράση στο έντερο και προκαλεί αγγειοδιαστολή και μειώνει την αρτηριακή πίεση.

Το ούζο είναι γλυκό και δυνατό, επομένως οι γεύσεις που του ταιριάζουν να το συνοδέψουμε είναι οι αλμυρές, πικάντικες και υπόξινες. Η επιλογή του μεζέ εξαρτάται από τα γούστα κάθε πότη, καθώς και από τη «γεωγραφία» του εκάστοτε τόπου. Στα παραθαλάσσια μέρη, κυριαρχούν τα ψάρια και τα θαλασσινά, όπως ξιδάτος ή τηγανητός γαύρος, χταπόδι, σαρδέλες ψητές ή παστές, ενώ στις ορεινές περιοχές οι μεζέδες είναι συνήθως, τουρσί, λουκάνικα, πικάντικα τυριά.